Żółta, zielona biegunka – co mówi nam kolor biegunki?

Żółta, zielona biegunka – co mówi nam kolor biegunki?

Biegunka należy do tych dolegliwości, o których raczej niechętnie opowiadamy, dzieląc się z innymi swoimi uwagami i doświadczeniem. Jednak jest to reakcja organizmu, która bardzo wiele mówi nam o stanie zdrowia. Nie tylko jej konsystencja, zapach, ale przede wszystkim zabarwienie, które odbiega od normy, może świadczyć o konkretnych problemach. Dlatego warto dowiedzieć się, jakie choroby kryją się za zielonym lub żółtym kolorem biegunki.

Czym jest biegunka?

Biegunka to objaw schorzenia przewodu pokarmowego lub schorzenia ogólnego, który polega na zbyt częstym oddawaniu stolca (częstotliwość większa niż trzy razy w ciągu doby). Jeśli rozwolnienie trwa tylko jeden dzień, może być objawem przejściowego i niegroźnego zatrucia pokarmowego np. nieświeżym jedzeniem. Jeśli jednak trwa dłużej, na pewno jest wynikiem jakiegoś poważniejszego schorzenia. Warto wtedy zwrócić uwagę przede wszystkim na kolor biegunki, ponieważ to jesteśmy w stanie samodzielnie ocenić. Barwa stolca zależy choćby od tego, jaki pokarm spożywamy i ile wypijamy wody, dlatego nie od razu musi być niepokojący. Jednak gdy nienaturalna barwa utrzymuje się przez jakiś czas i towarzyszą temu inne dolegliwości, czas na alarm.

O czym świadczy żółta biegunka?

Naturalny kolor kału powinien być brązowy – od barwy jasnobrązowej do ciemnobrązowej. Kał składa się z wody, pokarmu i bakterii, powinien być dobrze uformowany i nie zawierać widocznych resztek jedzenia. W przypadku biegunki zmienia się nie tylko konsystencja odchodów, ale czasem także ich kolor. W przypadku, gdy zauważamy żółte zabarwienie stolca, może być to spowodowane po prostu spożywaniem bardzo dużej ilości karotenu zawartego w marchwi czy pomarańczach. Częściej jednak żółta biegunka sygnalizuje problemy z wątrobą. Narząd ten produkuje żółć i jest odpowiedzialny za jej przemianę, dlatego w sytuacji, gdy pracuje nieprawidłowo, żółć dostaje się do jelit i zabarwia kał. Może się tak zdarzyć w przypadku np. wirusowego zapalenia wątroby. Żółta biegunka bywa także objawem kamicy pęcherzyka żółciowego i zapalenia dróg żółciowych. Bardzo jasna, żółtawa barwa pojawia się również wtedy, gdy dochodzi do problemów w funkcjonowaniem trzustki, a dzieje się tak z powodu niedoboru enzymów.

Na co wskazuje zielona biegunka?

Zielony kolor stolca również może być efektem diety. Pojawia się, gdy jemy bardzo dużo produktów o tym zabarwieniu czyli m.in. szpinaku, sałaty, brokułów czy kapusty. Jednak zielona biegunka może być jedną z kilku, różnych przyczyn chorobowych. Niekiedy zielona barwa wynika z zaburzenia mikroflory jelitowej albo pojawia się po zażyciu leków przeczyszczających. Najczęściej przedłużająca się zielona biegunka u dorosłego oznacza poważne schorzenia, takie jak: wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zespół jelita drażliwego, chorobę Leśniowskiego-Crohna albo zaburzenia wchłaniania. Taki kolor wskazuje także na różnego rodzaju alergie pokarmowe, w tym dość rzadką celiakię, czyli uczulenie na gluten. To jednak nie wszystkie możliwości. Zielone rozwolnienie pojawia się również w związku z obecnością żółci w kale. W początkowej fazie trawienia jest ona właśnie zielona i jeśli w takiej postaci zostanie wydalona z kałem, oznacza to, że treść pokarmowa zbyt szybko przeszła przez jelita. W medycynie określa się taką sytuację jako przyspieszony pasaż treści jelitowej. Zielona biegunka bywa też efektem różnych chorób zakaźnych, takich jak chociażby giardia albo salmonella.

Jakie badania warto wykonać?

Jeśli stolec wyraźnie zmienił kolor i sytuacja ta utrzymuje się przez dłuższy czas, a towarzyszą temu także inne, uciążliwe objawy, warto przeprowadzić diagnozę i znaleźć przyczyny zmian. W przypadku żółtego zabarwienia rzadkiego stolca warto skonsultować się z lekarzem, który określi wówczas stan wątroby i trzustki pacjenta. Przy zielonym kolorze diagnostyka będzie dotyczyła przyczyn infekcyjnych, czyli wykonane zostanie badanie bakteriologiczne kału oraz testy pod kątem obecności grzybów i pasożytów. U dzieci podejrzewa się przede wszystkim podłoże alergiczne.

Co oznacza zielona biegunka u dziecka?

Obserwowanie kupki dziecka odbywa się właściwie codziennie: podczas zmiany pieluchy. Jednak zielona barwa stolca wcale nie musi oznaczać choroby. Często spowodowana jest po prostu karmieniem dziecka zmodyfikowanym mlekiem, bogatym w żelazo. Jeśli niemowlę karmione jest piersią, konsystencja kupki jest rzadsza, ale nadal kolor zielony może powstać w sposób naturalny. Zdarza się to zwłaszcza gdy dziecko krótko i naprzemiennie karmione jest mlekiem pierwszej fazy z dużą ilością laktozy z obu piersi. Wtedy wzmaga się proces fermentacji, a stolec utlenia się przy kontakcie z powietrzem

Zielona barwa kupki może także oznaczać alergię dziecka na któryś z pokarmów zjedzonych przez karmiącą matkę. Dobrym rozwiązaniem jest wtedy wprowadzenie u niej diety eliminacyjnej, która wskaże najbardziej uczulające pokarmy.

Inaczej jest, kiedy zielona biegunka u dziecka utrzymuje się dłużej, a przy okazji łączy się z innymi symptomami. Gdy w kupce pojawi się śluz albo krew, a na skórze wystąpi wysypka, na pewno ma się do czynienia ze stanem chorobowym. Może to być przede wszystkim alergia pokarmowa.

W przypadku nieco starszego, kilkuletniego dziecka zielony stolec może się wiązać z wieloma przyczynami. Powodują go m.in. stany zapalne, infekcje wirusowe (np. rotawirusy) i bakteryjne, żółtaczka, zakażenia grzybicze, zatrucia pokarmowe albo alergie. Zielony, rzadki stolec może się pojawić także po kuracji antybiotykowej, gdy zmienia się mikroflora jelit oraz przy nadmiarze żelaza w diecie. W przypadku niepokojących objawów należy udać się po konsultację do pediatry.

Po zmianie koloru stolca nie zawsze należy od razu panikować. Wiedza na ten temat pozwoli odróżnić sytuacje, w których barwa zmienia się z przyczyn naturalnych, od takich, które wymagają wizyty u lekarza i podjęcia leczenia.

Przewlekła biegunka – jak sobie z nią radzić?

Przewlekła biegunka – jak sobie z nią radzić?
Przewlekła biegunka to objaw chorobowy, który oprócz nieprzyjemnych dolegliwości może również wywołać poważne zagrożenie dla zdrowia. Czym przejawia się przewlekłe rozwolnienie? Jakie są jego przyczyny u dzieci i dorosłych? Sprawdź nasz poradnik i dowiedz się, jak złagodzić przykre objawy.

Objawy biegunki przewlekłej

przewlekłej biegunce mówimy, kiedy dolegliwości utrzymują się przez okres dłuższy niż 4 tygodnie. Jej charakterystycznym objawem jest częste oddawanie luźnych lub wodnistych stolców – powyżej 3 razy na dobę. Często towarzyszą jej również inne dolegliwości: spadek masy ciała, niedożywienie, ogólne osłabienie organizmu, ból brzucha, utrata apetytu, a nawet gorączka. Wyróżniamy przewlekłą biegunkę tłuszczową, zapalną oraz wodnistą, którą z kolei dzieli się na sekrecyjną, osmotyczną i czynnościową.

Biegunka przewlekła ze względu na długość trwania jest wyjątkowo wyczerpująca dla organizmu i może prowadzić do poważnych zaburzeń w gospodarce elektrolitowej, a w konsekwencji do odwodnienia, które przejawia się zawrotami głowy, nudnościami, silnym pragnieniem, uczuciem suchości w jamie ustnej czy przesuszeniem skóry. Charakterystycznym objawem odwodnienia organizmu jest także skąpomocz.

Przewlekła biegunka – przyczyny

Przewlekłe problemy ze strony układu pokarmowego może spowodować bardzo wiele czynników. W przypadku biegunki osmotycznej, do której dochodzi w wyniku nieprawidłowego trawienia pokarmów w jelitach, przyczyną mogą być schorzenia układu pokarmowego, takie jak zaburzenia perystaltyki jelit, niewydolność trzustki, zespół krótkiego jelita, choroby wątroby oraz dróg żółciowych. Przewlekła biegunka może też być spowodowana problemami z wchłanianiem substancji odżywczych z pożywienia. Przyczyny przykrych dolegliwości mogą wynikać w takiej sytuacji z celiakii, nietolerancji pokarmowych, chorób pasożytniczych, przyjmowanych leków czy niedokrwienia jelita.

Biegunka przewlekła występuje również w przebiegu chorób związanych ze stanem zapalnym w jelitach, np. niektórych nowotworów, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego czy choroby Leśniowskiego-Crohna. Stolec o ciemnym zabarwieniu może wskazywać na występowanie krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego, a biegunka ze śladami świeżej krwi oraz śluzu – na hemoroidy, nieswoiste zapalenie jelit lub alergie pokarmowe. Z kolei stolec z domieszką ropy świadczyć może o bakteryjnym zakażeniu jelita grubego.

Przewlekła biegunka u dzieci

U niemowląt rzadko występuje przewlekła biegunka, częściej pojawia się nagła i gwałtowna. U maluszków zmiany konsystencji stolca oraz częste wypróżnienia są zjawiskiem całkowicie normalnym, nie powinny więc budzić niepokoju. Rodzice powinni zwrócić natomiast uwagę na dolegliwości ze strony układu pokarmowego, którym towarzyszy gorączka, osłabienie organizmu oraz odwodnienie. Przewlekła biegunka u dzieci może w takiej sytuacji wymagać leczenia szpitalnego, w którego czasie maluszek jest nawadniany dożylnie.

Przewlekła biegunka – leczenie

Przewlekła biegunka u dorosłych występuje zdecydowanie częściej niż u dzieci, jednak ze względu na większą odporność organizmu nie wywołuje tak poważnych konsekwencji, chyba że jest objawem groźnych schorzeń. Należy jednak pamiętać, że dolegliwości utrzymujące się przez tygodnie, a czasem nawet miesiące mogą doprowadzić do odwodnienia, niedoboru elektrolitów, witamin, aminokwasów oraz innych cennych dla organizmu związków, dlatego ważne jest skuteczne leczenie.

Jak wspomnieliśmy wcześniej, przewlekła biegunka może zwiastować szereg poważnych chorób, dlatego bardzo istotna jest prawidłowa diagnoza. Badania polegają przede wszystkim na zebraniu wywiadu lekarskiego, przeprowadzeniu analizy kału oraz wykonaniu specjalistycznej diagnostyki. Celem badania kału jest określenie pH stolca, poziomu elektrolitów, a także sprawdzenie, czy nie występują w nim jaja pasożytów. Do zdiagnozowania niektórych chorób (np. celiakia) niezbędne jest również wykonanie morfologii krwi oraz badań specjalistycznych: kolonoskopii, gastroskopii, badań ultrasonograficznych czy rezonansu magnetycznego.

Właściwe leczenie przewlekłej biegunki będzie zależało od przyczyny dolegliwości. Warto też łagodzić objawy biegunki, stosując lekkostrawną dietę, spożywając produkty o właściwościach zapierających, a także unikając tłustych, smażonych potraw oraz napojów gazowanych. Żeby nie dopuścić do odwodnienia organizmu, należy w ciągu doby przyjmować duże ilości płynów, pamiętając jednak o tym, że jednorazowo najlepiej pić małe porcje, ale często (co 15 minut). Gospodarkę elektrolitową wspomogą również doustne preparaty, które uzupełnią poziom soli mineralnych i pomogą szybciej wrócić do pełni sił. Na rynku dostępne są różnego rodzaju płyny nawadniające, które powinny znaleźć się na wszelki wypadek w każdej domowej apteczce.

Skąd się bierze biegunka w ciąży?

biegunka w ciąży

Dolegliwości ze strony układu pokarmowego przyszłej matki są zupełnie normalne i w większości wypadków spowodowane przez zmiany, które zachodzą w organizmie kobiety. Jednym z często występujących problemów jest biegunka w ciąży. Co ją powoduje? Czy może być niebezpieczna dla zdrowia przyszłej mamy i rozwijającego się w macicy dziecka? Jak sobie z nią poradzić?

Ból brzucha i biegunka w ciąży

Biegunka to zaburzenie pracy układu pokarmowego, które polega na zwiększeniu częstotliwości oddawania stolca (powyżej 3 razy dziennie) oraz zmianie jego konsystencji na płynną lub półpłynną. Objawom biegunki najczęściej towarzyszy również zmiana zapachu kału, bolesne parcie na stolec, ból brzucha, osłabienie organizmu, stan podgorączkowy, a także zaburzenia gospodarki elektrolitowej. Częste biegunki mogą przebiegać różnie i przybierać dwie, podstawowe postacie: ostrą I przewlekłą. O ostrej biegunce mówimy wtedy, gdy objawy ze strony układu pokarmowego utrzymują się do 14 dni, natomiast przewlekła występuje, gdy objawy trwają dłużej niż 4 tygodnie.

Krótko trwające rozwolnienia we wczesnej fazie ciąży są zupełnie naturalne i nie stanowią powodów do niepokoju. Z kolei długo utrzymujące się dolegliwości ze strony układu pokarmowego mogą prowadzić do odwodnienia organizmu. Skąd pojawiają się biegunki u kobiet spodziewających się dziecka?

Rozwolnienie w ciąży – przyczyny

Biegunka w ciąży może być spowodowana przez wiele czynników, które zresztą są odpowiedzialne za pojawianie się rozwolnień również w innych przypadkach. Dolegliwości ze strony układu trawiennego mogą świadczyć na przykład o alergii pokarmowej i być reakcją na spożycie produktu zawierającego alergeny. Biegunka pojawia się również po zjedzeniu nieświeżego jedzenia, a także może być symptomem zakażenia wirusowego lub bakteryjnego. Wreszcie – rozwolnienie w ciąży może wynikać z nieprawidłowej diety, spożywania zbyt dużej ilości tłustych, ciężkostrawnych potraw lub produktów bogatych w błonnik (kasza gryczana, jęczmienna, otręby pszenne, fasola czerwona, płatki żytnie), który wywołuje efekt przeczyszczający.

Przyczyny gastryczne to jednak nie wszystko – ból brzucha i biegunka w ciąży może mieć także podłoże psychologiczne. Rozwolnienie często jest objawem stresu, szczególnie u pań, które odczuwają silny lęk przed porodem. U takich kobiet może pojawić się zarówno biegunka na początku ciąży, jak i tuż przed rozwiązaniem.

Biegunka jako objaw ciąży?

Na temat biegunki we wczesnej fazie ciąży krąży wiele mitów – część pań uznaje ją, obok wymiotów i nudności, za pierwszą oznakę stanu błogosławionego. Współczesna medycyna nie uznaje biegunki za objaw ciąży, trzeba jednak przyznać, że wiele kobiet skarży się na rozwolnienia przez kilka tygodni po zapłodnieniu. Stan ten może być wywołany przez zmiany hormonalne zachodzące w organizmie przyszłej mamy, które mogą niekorzystnie wpływać na układ pokarmowy i zaburzać jego pracę. W późniejszym okresie biegunki już raczej nie występują, zdarzają się za to zaparcia.

Kiedy ból brzucha i biegunka w ciąży są niebezpieczne?

Krótko trwające biegunki na początku ciąży zazwyczaj nie świadczą o niczym niepokojącym. Problemy pojawiają się wówczas, kiedy w stolcu występuje krew, ropa lub śluz, a rozwolnieniu towarzyszy gorączka – w takiej sytuacji należy natychmiast zasięgnąć porady lekarskiej, ponieważ może to świadczyć o infekcji groźnej dla zdrowia przyszłej mamy i maluszka. Konsultacja ze specjalistą powinna nastąpić szczególnie w przypadku nasilenia objawów lub gdy zawiodą domowe sposoby łagodzenia rozwolnień.

Biegunka w ciąży – leczenie

Leczenie biegunki u kobiety ciężarnej przebiega podobnie jak u innych osób. Najważniejsze to nie dopuścić do odwodnienia organizmu, które charakteryzuje się przesuszeniem i utratą elastyczności skóry, silnym pragnieniem, uczuciem suchości w ustach, bólami i zawrotami głowy, nudnościami czy wydalaniem jedynie niewielkich ilości moczu.

Biegunka we wczesnej ciąży powinna być łagodzona domowymi sposobami, które będą bezpieczne zarówno dla przyszłej mamy, jak i nienarodzonego dziecka. Kobieta ciężarna powinna przede wszystkim uzupełniać płyny – pić małe porcje co około 15 minut. Najlepsze okazują się łagodne ziołowe napary (rumianek, mięta), czarna, bardzo słaba herbata (mocny napar działa odwrotnie: odwadnia) oraz niegazowana woda mineralna. W czasie biegunki warto też zadbać o odpowiednią dietę, która nie obciąży układu pokarmowego i pomoże przetrwać nieprzyjemne dolegliwości. Zalecane jest spożywanie produktów działających zapierająco, takich jak banany czy czarne jagody, które złagodzą objawy rozwolnienia.

Co jeść podczas biegunki

Przyszła mama może również jeść kleiki ryżowe, chrupki kukurydziane, ryż, przecier w gotowanych jabłek czy krakersy. Należy za to unikać ciężkostrawnych produktów, smażonych dań czy gazowanych napojów, które nie wpływają pozytywnie na układ pokarmowy i mogą nasilać nieprzyjemne objawy. Zaleca się również uzupełnianie elektrolitów, np. poprzez przyjmowanie doustnych preparatów przeznaczonych dla kobiet w ciąży.

Rotawirus groźny również dla dorosłych

Rotawirus groźny również dla dorosłych

Rotawirusy to grupa wirusów wywołujących biegunki u dzieci. Pomimo że z wiekiem nabywa się na niego odporność, okazuje się, że rotawirusy mogą być niebezpieczne również dla osób dorosłych. Jakie są drogi wnikania patogenu do organizmu? Przedstawiamy objawy zakażenia oraz skuteczne sposoby leczenia.

Rotawirusy – charakterystyka

Rotawirusy to patogeny odpowiedzialne za ostrą biegunkę u dzieci, popularnie nazywaną grypą żołądkową (jelitową). Zakażenie następuje drogą kropelkową lub pokarmową, na przykład przez spożycie produktu zanieczyszczonego lub niepoddanego obróbce termicznej. Po wniknięciu do organizmu wirus zaczyna atakować komórki jelita cienkiego i niszczyć jego wyściółkę. W efekcie układ pokarmowy nie radzi sobie z procesem wchłaniania i wydzielania wody oraz jonów, co prowadzi do ich gwałtownego wydalania z organizmu. Wiążąca się z tym ostra biegunka może spowodować u pacjenta odwodnienie, osłabienie organizmu, a w niektórych przypadkach również śmierć. Wyróżniamy kilka gatunków rotawirusów, a za wywoływanie tzw. grypy żołądkowej odpowiedzialne są wirusy z grup A, B i C. W klimacie umiarkowanym do zachorowań dochodzi najczęściej w sezonie jesienno-zimowym, natomiast w tropikalnym – przez cały rok.

Czy zakażenie uodparnia na rotawirusy?

Rotawirusy omawiane są z reguły w kontekście dolegliwości dotykających najmłodszych pacjentów. U dzieci zakażenie może prowadzić do bardzo poważnych skutków, dlatego prowadzone są kampanie informujące o możliwości szczepień przeciwko rotawirusom. Jak wynika z danych statystycznych, w Stanach Zjednoczonych przed wprowadzeniem programu szczepień nawet 2,7 mln dzieci co roku chorowało na biegunkę spowodowaną przez rotawirusy, z czego 60 tys. było poddawanych leczeniu szpitalnemu, zaś ok. 37 tys. umierało. Jak się okazuje, osoba, która raz przejdzie infekcję, wytwarza potem odporność i kolejne zakażenia nie wywołują u niej poważnych objawów. Pomimo że większość dorosłych przechodzi infekcję łagodnie, w niektórych przypadkach zakażenie może okazać się groźne. Kiedy zakażenie rotawirusem u dorosłych jest niebezpieczne?

Rotawirus u dorosłych – drogi zakażenia

Podobnie jak w przypadku dzieci, również u dorosłych do zakażenia dochodzi drogą kropelkową lub pokarmową, na przykład przez kontakt z zanieczyszczonym jedzeniem, a także przez kaszel czy kichanie. Rotawirus u dorosłych może być też wchłonięty z nieprzegotowaną wodą lub pokarmem, np. owocem czy sałatką. Zagrożeniem są także chorzy, którzy wydalają z kałem zakaźne rotawirusy na kilka dni przed wystąpieniem pierwszych objawów, a także nawet 10 dni po zachorowaniu. W zapobieganiu zakażenia wirusem bardzo ważne jest zatem dokładne mycie rąk po skorzystaniu z toalety, odkażanie urządzeń sanitarnych, a także przedmiotów, z którymi chory miał kontakt (klamki, pilot od telewizora). W przeciwieństwie do dzieci, w przypadku dorosłych nie istnieje możliwość zaszczepienia się przeciwko rotawirusom, dlatego przestrzeganie zasad higieny jest niezwykle istotne.

Rotawirus u dorosłych – objawy

Symptomy zakażenia rotawirusem u dorosłych zależą od ogólnej kondycji organizmu. Największe prawdopodobieństwo pojawiania się objawów ostrej grypy żołądkowej występuje u pacjentów o upośledzonej odporności – takie osoby najczęściej atakuje rotawirus. Objawy u dorosłych to przede wszystkim zwiększona częstotliwość oddawania wodnistych stolców (nawet kilkanaście razy na dobę), nudności oraz wymioty. Pojawia się również gorączka dochodząca do 39 stopni Celsjusza, bóle i zawroty głowy, bóle brzucha, a często także bóle mięśniowe. Symptomy te mogą doprowadzić do odwodnienia, które objawia się suchą skórą, tachykardią, spadkiem ciśnienia tętniczego krwi czy rzadszym oddawaniem moczu.

Rotawirus u dorosłych – leczenie

Zakażenie rotawirusem u dorosłych zazwyczaj ustępuje po kilku dniach, jednak w czasie występowania objawów należy zadbać o odpowiednie nawodnienie organizmu. Najlepsza będzie niegazowana i letnia, pita w małych ilościach, za to często. Bardzo zimne i gorące napoje nie są wskazane. Dobrym pomysłem są herbatki ziołowe – mięta i rumianek, które działają łagodząco na układ pokarmowy. Zalecane jest również przyjmowanie doustnych preparatów nawadniających, które skutecznie uzupełniają niedobory wodno-elektrolitowe i zapobiegają odwodnieniu organizmu.

Przez pierwsze dwie doby osoba chora może nie przyjmować pokarmów – nie stanowi to zagrożenia dla jej zdrowia. Kiedy objawy zaczynają słabnąć, pacjentowi można podawać lekkostrawne pokarmy, np. kleiki, gotowane warzywa, zupy, krakersy, ryż, kaszę, jogurt czy banany. Niezalecane są natomiast ciężkie potrawy – smażone lub wędzone.

W przypadkach ostrych objawów czasami konieczna jest hospitalizacja, w której czasie pacjentowi dożylnie podawane są płyny. W takiej sytuacji zleca się również przeprowadzenie testów krwi, moczu oraz kału, których celem jest wykrycie antygenu wirusa.

Co wywołuje biegunkę?

O biegunce mówimy wtedy, gdy luźny lub płynny stolec jest oddawany częściej niż 3 razy dziennie. Rozwolnieniu może towarzyszyć podwyższona temperatura ciała, nudności, wymioty oraz ogólne osłabienie i pogorszenie samopoczucia. Biegunka najczęściej występuje w wyniku zapalenia błony śluzowej jelit, ale nie tylko. Czytaj dalej Co wywołuje biegunkę?

Jak nie zarazić się grypą żołądkową

Jak nie zarazić się grypą żołądkową

Grypa jelitowa jest chorobą sezonową. W rejonach o chłodnym klimacie najwięcej masowych zachorowań przypada na okres jesienno-zimowy, kiedy organizm człowieka jest osłabiony (mało światła słonecznego, ograniczona ilość świeżych warzyw i owoców). W obszarach o ciepłym klimacie schorzenie występuje praktycznie przez cały rok. Okres inkubacji patogenów jest krótki i wynosi od jednego do trzech dni. Z tego powodu choroba rozprzestrzenia się szybko w dużych skupiskach ludzi, szczególnie w przedszkolach, szkołach, ośrodkach wypoczynkowych i szpitalach. Dotyka w równym stopniu zarówno dzieci, jak i osoby dorosłe. Naukowcy oszacowali, że grypa żołądkowa stanowi ponad 90% wszystkich przypadków infekcji niebakteryjnych układu pokarmowego na świecie. Czytaj dalej Jak nie zarazić się grypą żołądkową