Zespół jelita drażliwego jest chorobą występującą nie tylko u dorosłych, ale również u dzieci. W przypadku najmłodszych może mieć trochę inny przebieg niż u osób starszych, a dodatkowo bywa bardziej uciążliwa. Czytaj dalej Charakterystyka objawów w zespole jelita drażliwego – terapia u dziecka z IBS
Dzieci dość często cierpią na różnego rodzaju problemy trawienne. Najwięcej maluchów skarżących się na ból brzucha jest w wieku między 4 a 8 lat. Jak pomóc swojemu potomkowi i szybko przywrócić mu dobre samopoczucie? Czytaj dalej Leczenie niestrawności. Naturalne sposoby na ból brzucha u dzieci
Zatrzymanie wody w organizmie, jak i odwodnienie, to dwie niebezpieczne sytuacje dla naszego zdrowia. Dlaczego występują, czym się objawiają i jak się je leczy? Czy są jakieś domowe sposoby, które pomagają poradzić sobie z tymi problemami?
Woda w organizmie każdego z nas pełni bardzo ważną rolę. Jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania wszystkich organów oraz ogólnie utrzymuje nas przy życiu. Jeśli jest w odpowiedniej ilości, to czujemy się dobrze, mamy dużo energii, dobrze śpimy i lepiej znosimy wymagania, jakie stawia przed nami życie każdego dnia. Jednak w niektórych sytuacjach organizm człowieka zaczyna gromadzić ją w zbyt dużych ilościach. Czasami dochodzi też do sytuacji odwrotnej, czyli do odwodnienia.
U osób dorosłych norma wody w organizmie wynosi 60%. U dzieci jest to znacznie większa ilość, bo aż 75%, natomiast osoby starsze mają zaledwie 50% wody w stosunku do masy ciała.
Zatrzymanie wody w organizmie najczęściej związane jest z pracą hormonów, ale nie zawsze. Często świadczy o poważniejszych problemach zdrowotnych, np. związanych z układem krążenia. Gromadzenie wody w organizmie stanowi też konsekwencję cukrzycy.
Zatrzymanie wody w organizmie najczęściej objawia się wzrostem wagi, pojawieniem się opuchlizny (szczególnie w okolicy kostek) oraz złym samopoczuciem i osłabieniem.
Kobiety bardzo często cierpią na zatrzymanie wody w organizmie, które pojawia się szczególnie na kilka dni przed spodziewaną miesiączką. Wtedy są w stanie wyraźnie spuchnąć i również przytyć – nawet o kilka kilogramów. Zazwyczaj sytuacja wraca do normy po ustaniu miesiączki. Jednak zatrzymanie wody w organizmie jest bardzo nieprzyjemne, dlatego kobiety szukają sposobów na poradzenie sobie z tym. Mogą np. skorzystać z sauny, wybrać się na mocny trening fizyczny, podczas którego wypocą sporą ilość wody, wypić kilka szklanek naparu z szałwii lub zażyć leki odwadniające.
Brak wody w organizmie, a konkretniej jej optymalnej ilości, jest bardzo niebezpieczny dla człowieka. W najgorszych przypadkach może nawet doprowadzić do śmierci.
Objawy odwodnienia można zauważyć nawet jeszcze przed wizytą u lekarza. Gdy w organizmie brakuje około 2% wody, to zaczynamy odczuwać silne pragnienie. Jeśli wtedy nie uzupełnimy wody, to w następnej kolejności może dojść do utraty nawet 4% wody, co objawia się przez suchość w ustach. Jeśli po zauważeniu takich symptomów nadal nie nawodnimy organizmu, to nastąpi jeszcze silniejsze odwodnienie, które zauważymy po trudnościach w przełykaniu spowodowanych zahamowaniem wydzielania śliny.
Do odwodnienia mogą doprowadzić różne sytuacje. Poza nie wypijaniem odpowiedniej ilości wody, a przy tym dodatkowo używaniem napojów odwadniających, jak kawa, cola czy energetyki, istnieją też inne sytuacje, które szybko doprowadzają do odwodnienia. To przede wszystkim biegunka, przebywanie przez dłuższy czas na zewnątrz podczas upałów, wymioty, stosowanie leków moczopędnych lub przeciwpotowych.
Jeśli zależy nam na przywróceniu prawidłowego funkcjonowania organizmu, to powinniśmy od razu wziąć się za nawadnianie ciała. Należy wypić wodę, najlepiej niegazowaną. Ważne jest by po pierwszym mocnym ugaszeniu pragnienia skupić się na prawdziwym nawodnieniu organizmu, czyli przyjmować wodę małymi łykami, najlepiej co kilka minut.
Każdego dnia rano, zaraz po przebudzeniu, wypij jedną szklankę wody. To samo zrób przed snem. W ten prosty sposób dostarczysz swojemu ciału już pół litra wody dziennie, a zalecana norma, to zaledwie 4 razy więcej.
Dobrym pomysłem jest też zadbanie o uzupełnienie ciała w składniki mineralne tj. elektrolity, które utraciło w wyniku odwodnienia. W tym celu warto sięgnąć po specjalne płyny i proszki do przyrządzania napojów nawadniających, które je w sobie posiadają. Można je kupić w aptekach bez recepty.
Innym, równie polecanym pomysłem jest przygotowanie domowego napoju izotonicznego. Należy rozpuścić miód w wodzie mineralnej, dodać szczyptę soli i wyciśnięty sok z cytryny lub limonki. Taki napój można wzbogacić o napar z szałwii lub mięty, albo wrzucić do niego kilka listków świeżej mięty lub natki pietruszki.
Dbając o własne zdrowie, należy zastanowić się, jak zapobiec ewentualnemu odwodnieniu w przyszłości. Jak widać z naszego artykułu, organizm wysyła sygnały, że trzeba nawodnić ciało, dopiero wtedy gdy już jest odwodniony (uczucie pragnienia w momencie 2% utraty wody – przyp. red.), dlatego tak trudno jest przeciwdziałać odwodnieniu. Jednak w dzisiejszych czasach można sobie w tym pomóc. Nie trzeba samodzielnie pamiętać o tym, by co chwilę wypić pół szklanki wody. Można po prostu skorzystać z aplikacji na telefon, które nam o tym sygnalizują.
Nadmierne zatrzymywanie wody w organizmie i odwodnienie ciała to sytuacje, które nie są bez znaczenia dla naszego zdrowia. Warto o tym pamiętać i cały czas starać się robić wszystko, by w naszym ciele była optymalna ilość wody.
Każdy rodzic chce, by jego dziecko zdrowo rosło i rozwijało się każdego dnia. Dbamy więc o dietę dziecka i uważnie obserwujemy jego samopoczucie. Bywa, że pewne sygnały wskazują na to, że dziecko nie toleruje glutenu. Wielu rodziców obawia się wówczas celiakii – choroby, o której mówi się wiele. Czy jednak zawsze to właśnie ona stoi za dolegliwościami naszego dziecka?
Zanim poruszymy temat dolegliwości związanych z uczuleniem na pszenicę oraz celiakią warto przybliżyć nieco czym jest gluten. Obecnie każdy świadomy rodzic z pewnością usłyszał już o produktach bezglutenowych oraz o tym, jak może szkodzić zdrowiu naszemu i naszych dzieci. Warto jednak nie wpadać w panikę. Tak naprawdę gluten nie jest groźny i większość z nas może spokojnie go spożywać. Czym jednak jest? Gluten to nic innego jak mieszanina białek roślinnych, którą znajdziemy między innymi w pszenicy. To właśnie dlatego mówiąc o alergii rodzice często mówią o alergii na pszenicę. Gluten możemy znaleźć w ciastach, białym pieczywie, słodyczach choć nie tylko. Bywa bowiem obecny również w nabiale, serach a nawet wędlinach.
Celiakia to choroba, która objawia się całkowitą nietolerancją glutenu spowodowana reakcją na znajdujące się w zbożach białko – prolaminę. Celiakia łączy się z chronicznym stanem zapalnym jelita cienkiego, co może doprowadzić do zaburzeń wchłaniania składników odżywczych. Właśnie dlatego postawienie odpowiedniej diagnozy ma ogromne znaczenie. Objawami celiakii są między innymi: wzdęcia, skurcze żołądka, biegunka, bóle kości i stawów, zatrzymywanie płynów w organizmie, zawroty głowy, osłabienie.
Nie zawsze jednak niepokojące objawy takie jak wspomniane wyżej muszą oznaczać, że twoje dziecko choruje na celiakię. Warto bowiem mieć świadomość, że objawy uczulenia na gluten są wręcz bliźniaczo podobne. Tak jak w przypadku celiakii, może pojawić się biegunka po zjedzeniu produktów z glutenem. Różnica pomiędzy chorobami polega przede wszystkim na tym, że alergia na gluten może samoistnie przejść, co więcej, uczulenie na pszenicę nie wiąże się z uszkodzeniem wyściółki jelita cienkiego.
Bliźniaczo podobne objawy celiakii u dziecka oraz uczulenia na gluten sprawiają, że odpowiednia, szczegółowa diagnostyka ma ogromne znaczenie i może pomóc nam w ustaleniu leczenia oraz odpowiedniej diety. W jaki sposób można wykryć celiakię? Przede wszystkim poprzez wykonanie badania krwi na obecność przeciwciał przeciw gliadynie – jest to białko obecne w pszenicy, oraz pobraniu próbek wyściółki jelita. Badanie to przeprowadzane jest endoskopowo. Coraz częściej rodzice decydują się także na wykonanie badań genetycznych. Jeśli wyniki nie wskażą zachorowania na celiakię a dziecko nadal odczuwa dolegliwości zwykle lekarz decyduje o wyeliminowaniu glutenu z diety. Jeśli maluch czuje się lepiej – mamy do czynienia z alergią.
Zarówno w przypadku alergii na gluten, jak i celiakii postępowanie z chorym dzieckiem jest praktycznie identyczne i polega na stosowaniu diety bezglutenowej, oraz leków łagodzących dolegliwości (jeśli takowe się pojawią). Różnica pomiędzy tymi chorobami to przede wszystkim czas jej trwania. Celiakia towarzyszy choremu przez całe życie, objawy uczulenia na gluten mogą z czasem minąć. Warto więc być również pod stałą kontrolą lekarską i informować o swoich obawach. Na szczęście, w dzisiejszych czasach znalezienie produktów nie zawierających glutenu jest proste jak nigdy dotąd.
Podsumowując, zarówno objawy celiakii u dziecka, jak i sygnały świadczące o tym, że cierpi ono na uczulenie na na pszenicę są bardzo podobne. Jeśli więc zauważysz, że dziecko cierpi z powodu wymienionych w naszym poradniku dolegliwości nie czekaj z wizytą u lekarza. Specjalista skieruje malucha na odpowiednie badania, dzięki którym dowiesz się czy twoje dziecko jest zdrowe, czy też wymagać będzie odpowiedniej diety.
Zaburzenia trawienia mogą objawiać się w różny sposób. Bardzo często mają postać nawracającej biegunki. Czy może to wskazywać na jakąś poważniejszą dolegliwość, np. zapalenie żołądka?
Ból żołądka i biegunka to jasne sygnały, że procesy trawienne nie zachodzą prawidłowo. Choć ogólnie mogą wydawać się dość błahym problemem, to jeśli się powtarzają, to trzeba bezzwłocznie zdiagnozować ich pierwotną przyczynę. Można to zrobić tylko u lekarza, który po przeprowadzeniu dokładnego wywiadu lekarskiego na pewno skieruje nas na specjalistyczne badania, jak np. gastroskopia.
Skurcze żołądka, wrażenie przelewania się w jelitach i rozwolnienie to symptomy wskazujące najczęściej na zatrucie pokarmowe. Mogą pojawić się także w wyniku spożycia pewnych ogólnie niegroźnych pokarmów, jak np. kawa na czczo, duża ilość naturalnych soków, kiszonki i pokarmy z błonnikiem przyjmowane w znacznej ilości.
Biegunka trwająca więcej niż kilka godzin powinna zasugerować nam, że problem nie tkwi w spożytych pokarmach, a raczej w jakimś zakażeniu wirusem lub bakteriami. Jeśli dochodzi do tego również osłabienie, gorączka i częste wymioty, to niezbędna jest szybka konsultacja z lekarzem rodzinnym.
Dobrym pomysłem na zahamowanie biegunki jest spożycie gotowanej marchwi z ryżem. Taka papka zadziała niczym korek na nasze jelita. Rozwolnienie zostanie zatrzymane, dzięki czemu bardzo szybko odzyskamy utracone siły i zapobiegniemy odwodnieniu. Drugim dobrym sposobem jest wypicie elektrolitów, które wzmocnią organizm i zaspokoją jego zapotrzebowanie na sole mineralne.
Jeśli jednak domowe sposoby na zaparcia nie działają, to należy sięgnąć po specjalne leki na biegunkę, ponieważ długotrwałe rozwolnienie jest bardzo wyniszczające dla organizmu.
Problemy z żołądkiem mogą także objawiać się znacznym bólem. Często ma to miejsce po przejedzeniu lub w wyniku złej pracy żołądka. Dodatkowo mogą pojawić się dość regularne skurcze żołądka czy wrażenie kłucia.
W takich sytuacjach warto sięgnąć po leki na żołądek, których główne składniki to substancje ziołowe. Usprawniają one cały proces trawienia, dzięki czemu nawet spożycie ciężkostrawnych posiłków w dużych ilościach nie powinno spowodować żadnych dolegliwości. Tego typu leki dostępne są pod postacią tabletek lub płynów do picia.
Nawracająca biegunka może bywa objawem zapalenia żołądka. Konkretniej jest to zapalenie błony śluzowej żołądka, które może być przewlekłe lub ostre. W tym drugim przypadku chory bardzo cierpi, dlatego nie można tego bagatelizować.
Zapalenie błony śluzowej żołądka daje o sobie znać w sposób niezwykle uciążliwy. Osoby na nie cierpiące często mają problem z normalnym funkcjonowaniem. Pojawia się dyskomfort w jamie brzusznej, wzdęcia, wymioty, biegunka i problemy z łaknieniem. Najczęściej przyczyną tej choroby jest zła praca enzymów trawiennych. Nieleczone zapalenie żołądka może doprowadzić do zarzucania treści pokarmowej, co jest wyjątkowo nieprzyjemne i męczące.
Przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka bywa także spowodowane zakażeniem bakteriami, dlatego przedłużające się dolegliwości trawienne należy skonsultować z lekarzem.
Każda osoba, która podejrzewa u siebie zapalenie żołądka powinna zdecydować się na zmianę diety. Należy postawić na posiłki lekkostrawne, jak duszone chude mięso, warzywa gotowane na parze i owoce. Trzeba całkowicie odstawić alkohol, kawę i papierosy, a dodatkowo należy unikać stresu i jak najwięcej wypoczywać.
Nie zawsze problemy trawienne objawiają się przez biegunkę. Równie często mamy do czynienia z zatwardzeniem. Na szczęście tutaj również istnieją sprawdzone domowe sposoby na zaparcia, które zaraz zdradzimy.
Chcąc wyleczyć zaparcia w domu, trzeba zwrócić uwagę przede wszystkim na dietę. Należy całkowicie wykluczyć produkty zapychające jelita, jak jasne pieczywo, słodycze i fast foody. Do codziennego menu trzeba włączyć warzywa i owoce oraz dużą ilość wody. Wskazane jest też spożywanie pokarmów bogatych w błonnik, który działa na jelita niczym miotełka i przyspiesza wydalanie resztek pokarmowych.
Dobrym domowym sposobem na zaparcia jest wypicie rano naparu z siemienia lnianego. Trzeba go przygotować dzień wcześniej wieczorem. Siemię lniane należy zalać wrzątkiem i tak pozostawić do rana.
Zaraz po wstaniu można również wypić szklankę lekko ciepłej wody z cytryną i odrobiną miodu. Taka mikstura również działa dobrze na zaparcia. Ułatwia trawienie i skorzystanie z porannej toalety.
Problemy trawienne warto leczyć też za pomocą ziół i przypraw. Ból żołądka można złagodzić poprzez wypicie naparu z mięty lub rumianku. Wrażenia przejedzenia i ciężkości na żołądku można zniwelować, dodając do potraw majeranek, kolendrę lub kminek.
Zwracając uwagę na to, co jemy, ile pijemy wody i jak dużo stosujemy używek, możemy znacząco ograniczyć ryzyko powstania nieprzyjemnych problemów trawiennych i poważniejszych chorób ze strony układu pokarmowego.
Ciało człowieka składa się w większości z wody. Jest ona jednym z najważniejszych składników, tym bardziej, że bez picia nie jesteśmy w stanie przeżyć nawet kilku dni.
Odwodnienie organizmu może nastąpić nie tylko podczas upałów czy w trakcie uprawiania sportu. Istnieje też wiele innych sytuacji, które mogą to spowodować. Warto poznać je wszystkie, by wiedzieć, czego trzeba unikać.
Na odwodnienie najbardziej narażone są osoby starsze, dzieci oraz chorzy. Dla nich utrata wody i elektrolitów z organizmu jest też najbardziej niebezpieczna.
Niedobór wody i elektrolitów stanowi bardzo poważną sytuację, zagrażającą naszemu zdrowiu. W najgorszych przypadkach może nawet doprowadzić do zgonu. Jest to związane z tym, że główną rolą elektrolitów jest poprawa przepływu wody między komórkami organizmu. Elektrolity gwarantują sprawne działanie układu nerwowego i mięśniowego. Dodatkowo regulują cała gospodarkę energetyczną.
1. Wysoka temperatura i wysiłek fizyczny
Dużym zagrożeniem dla osób mieszkających w Polsce jest pojawienie się nagłych upałów. Temperatura przekraczająca 37 stopni Celsjusza staje się niebezpieczna, szczególnie jeśli np. z powodu charakteru naszej pracy musimy przebywać na zewnątrz. Dodając do tego jeszcze mocny wysiłek fizyczny dochodzi do sytuacji, w której organizm zaczyna tracić jeszcze więcej wody, przegrzewa się i osłabia.
2. Zakażenia wirusami rota
Choć wirusy rota najczęściej kojarzą nam się z dziećmi uczęszczającymi do przedszkoli, to stanowią równie duże zagrożenie dla dorosłych. Bardzo często rodzice, którzy sami kiedyś przechodzili podobne infekcje mimo to zarażają się od swoich dzieci. Jest to związane z mutacją wirusów rota, jaka dokonuje się praktycznie w każdym roku.
Objawem zakażenia wirusem rota są uciążliwa biegunka, wymioty i ból brzucha, co jednoznacznie doprowadza do odwodnienia, jeśli trwa zbyt długo.
3. Wysoka gorączka
Częstą przyczyną odwodnienia jest także wysoka gorączka, która występuje z powodu różnych chorób. Doprowadza do nadmiernego pocenia się, a tym samym do utraty wody i elektrolitów.
4. Diety i głodówki
Monotonne diety i głodówki również mogą doprowadzić do odwodnienia. Szczególnie, jeśli są stosowane nierozsądnie i bez nadzoru lekarza.
5. Niektóre leki
Nawet środki dostępne w aptekach bez recepty mogą być szkodliwe dla naszego zdrowia, ponieważ doprowadzają do odwodnienia i utraty elektrolitów oraz soli mineralnych. Mowa przede wszystkim o lekach moczopędnych i przeczyszczających.
6. Picie zbyt małej ilości wody
Pragnienie odczuwamy dopiero wtedy, gdy organizm jest już trochę odwodniony, dlatego po butelkę wody należy sięgać regularnie, nawet w tych momentach, gdy nie chce nam się pić. Każda dorosła osoba powinna przyjmować około 2-3 litrów płynów. Niestety wiele osób nie wypija takich ilości, a nawet w ogóle nie sięga po wodę w ciągu dnia. Jeśli zamiast tego woli pić kawę lub napoje energetyczne, to w ten sposób może bardzo szybko doprowadzić do odwodnienia.
Oznaki odwodnienia nie zawsze są od razu zauważane. W momencie, w którym występuje silne pragnienie, zazwyczaj organizm jest już lekko odwodniony. W poważniejszych przypadkach można zauważyć także zawroty głowy, omdlenia, gorsze samopoczucie, osłabienie mięśni, arytmię serca, brak apetytu, drżenie mięśni czy senność i apatię.
Skutki odwodnienia są bardzo niebezpieczne dla naszego zdrowia, dlatego każdego dnia powinniśmy pilnować ilości wypijanej wody oraz w momentach, w których może dojść do odwodnienia, dodatkowo przyjmować płyny z elektrolitami.
Jednym ze stanów odwodnienia jest odwodnienie hipertoniczne, które charakteryzuje się wzrostem ciśnienia osmotycznego. Organizm traci dużą ilość wody, doprowadzającą do odwodnienia komórek. Taki rodzaj odwodnienia powstaje u osób, które nie piją wody (np. nieprzytomnych) lub utraciły ją przez hiperwentylację czy z powodu stale przyjmowanych leków moczopędnych.
Odwodnienie hipertoniczne można najłatwiej rozpoznać przez suchość skóry i błon śluzowych, zaburzenia pracy ośrodkowego układu nerwowego czy częstoskurcz serca. Leczenie polega najczęściej na przede wszystkim uzupełnieniu niedoborów wody poprzez podanie płynów bez elektrolitów, jak np. woda stołowa. Czasami trzeba uzupełnić wodę pozajelitowo.
Początkowo odwodnienie u siebie samego można rozpoznać przez silne uczucie pragnienia. Wtedy utrata wody wynosi około 2% masy ciała. Następnie pojawia się suchość w ustach, która wskazuje już na 4% utratę. Coraz większy problem zaczyna pojawiać się, gdy mamy problemy z mówieniem przez suchość w jamie ustnej, ponieważ nie następuje już poprawne wydzielanie śliny.
Rodzice małych dzieci lub osoby opiekujące się ludźmi starszymi powinny szczególnie pilnować tego, ile ich podopieczni wypijają wody. Nie tylko dlatego, że w ich przypadku nawet niewielkie odwodnienie może być niebezpieczne, ale głównie dlatego, że dzieci i starcy najczęściej nie odczuwają pragnienia tak często jak zdrowe osoby dorosłe.
Wraz z utratą wody z organizmu dochodzi także do utraty elektrolitów, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania ludzkiego ciała. Lekarze podejrzewający u swoich pacjentów odwodnienie bardzo często zalecają wykonanie badania elektrolitów we krwi.
Jonogram to podstawowe badanie elektrolitów. Przeprowadza się je u pacjentów, którzy mogą mieć zaburzenia w równowadze wodno-elektrolitowej, np. z powodu przewlekłej choroby. Do zlecenia takiego badania mogą także przyczynić się pewne objawy, jak np. obrzęki, nieregularne ciśnienie krwi czy zaburzenia pracy serca.
Badanie przeprowadza się, sprawdzając elektrolity we krwi. Pobiera się próbkę krwi, a następnie oznacza się poziom sodu, potasu, magnezu, wapnia, jonów chlorkowych i fosforanowych.
Otrzymane wyniki jonogramu pokazują nam konkretne wartości dla danego elektrolitu. Na przykład sód powinien występować w ilości 136-145 mmol/l. Chlorki we krwi powinny kształtować się na poziomie 95-105 mmol/l, a potas 3,5-5,1 mmol/l. Norma dla wapnia wynosi 2,1-2,6 mmol/l (8,5-10,5 mg/dl), a dla fosforanów 0,81-1,62 mmol/l u dorosłych oraz 1,3-2,26 mmol/l u dzieci.
Każdy z elektrolitów, jeśli nie występuje w organizmie w odpowiednich ilościach, to powoduje inne konsekwencje zdrowotne. Może dojść do niedotlenienia komórek organizmu, do zaburzenia przewodzenia impulsów nerwowych oraz nieutrzymania równowagi kwasowo-zasadowej.
Osoby cierpiące na niedobór elektrolitów najczęściej skarżą się na złe samopoczucie, senność, brak energii czy drżenie mięśni. Dodatkowo mogą pojawić się biegunki, zaparcia czy drżenia nóg.
Każdy, kto chce uniknąć odwodnienia i utraty elektrolitów z organizmu powinien zwrócić dużą uwagę na ilość codziennie wypijanej wody. U dorosłego człowieka powinna ona wynosić około 2, 3 litrów. Warto wybrać przede wszystkim wodę mineralną niegazowaną oraz soki czy herbaty ziołowe. Dobrym źródłem wody, a dodatkowo witamin i mikroelementów są także zupy.
Większość osób dorosłych ma problem z regularnym piciem wody w małych ilościach. Dopiero, gdy pojawi się silne uczucie pragnienia, to zaczynają sięgać po butelkę, przyjmując nawet litr na raz. To nie jest dobry sposób. W organizmie człowieka dochodzi do wchłonięcia wody tylko wtedy, gdy jest ona często przyjmowana i w niewielkich ilościach (np. po parę łyków). W innym przypadku zostanie ona od razu wydalona z moczem i nie nawodni odpowiednio naszego organizmu.
Dobrym pomysłem na przypominanie sobie o tym, by np. co godzinę sięgnąć po parę łyków wody jest używanie aplikacji na telefon, które sygnalizują o konieczności nawodnienia. Takie programy wysyłają powiadomienia z informacją, że właśnie nadeszła chwila, w której trzeba sięgnąć po butelkę.
Lekarze zalecają także, aby w okresach, w których jest największe niebezpieczeństwo utraty wody i elektrolitów z organizmu, sięgać po napoje z elektrolitami. Można je kupić w aptece w formie gotowej lub w proszku, z którego trzeba samodzielnie przygotować roztwór do picia.
Bardzo ważne jest także unikanie przebywania na słońcu w upały. Najgorętsze dni to także zły moment na silny wysiłek fizyczny. Istotne jest również to, by podczas gorączki lub w trakcie biegunki zwracać dużą uwagę na ilość wypijanej wody, aby nie dopuścić do szybkiego odwodnienia.
Warto wiedzieć, że elektrolity można znaleźć w naturalnej postaci w produktach spożywczych. Bardzo dobrym ich źródłem są wody mineralne wysoko zmineralizowane oraz soki (np. z pomidora, które stanowią spore źródło potasu). Podobnie jest z wodą kokosową i warzywami.
Elektrolity można także znaleźć w napojach izotonicznych, które obecnie są sprzedawane w prawie każdym sklepie spożywczym. Kiedyś były stosowanie tylko przez osoby regularnie uprawiające sport. Teraz większość dorosłych wie, że np. w trakcie upałów warto sięgnąć po butelkę takiego napoju. Napoje izotoniczne nie tylko dostarczają cennych elektrolitów, ale również nawadniają i dodają energii.
Każda osoba dbająca o swoje zdrowie powinna umieć samodzielnie rozpoznać, że właśnie zaczyna się odwaniać. Jak to zrobić? Wystarczy obserwować sygnały wysyłane przez nasz organizm i odpowiednio je interpretować.
Na samym początku pojawia się silne uczucie pragnienia, które sygnalizuje nam, że doszło już do utraty około 2% wody. Następnie może wystąpić suchość w ustach, osłabienie i senność, które wskazują, że straciliśmy już 4% wody. Jeśli do tego momentu nie zatroszczymy się o szybkie nawodnienie organizmu to następnym krokiem będzie jeszcze większa utrata wody i elektrolitów, objawiająca się problemami z mówieniem, które występują ze względu na suchość w ustach. Jest to spowodowane zahamowaniem procesu wydzielania śliny.
Rodzice małych dzieci bardzo często zastanawiają się, dlaczego ich pociechy od pewnego czasu stały się bardziej marudne, płaczliwe, a do tego mają dość częstą biegunkę. Przyczyną może być ząbkowanie.
Rodzicom małych dzieci trudno jest nie rozpoznać ząbkowania, ponieważ w tym szczególnym okresie zachowanie dziecka bardzo się zmienia. Jest płaczliwe, rozdrażnione, marudne i często również ma lekko podwyższoną temperaturę ciała. Dziecko może dodatkowo nie chcieć jeść ani pić. U maluszków się to objawia w ten sposób, że najpierw płaczą jakby były głodne, a po podaniu piersi lub butelki wypluwają je lub odwracają głowę, jeszcze głośniej płacząc. Niechęć do jedzenia jest spowodowana bólem.
Bardzo częstym objawem jest również wyższa temperatura przy ząbkowaniu. Najczęściej jest ona tylko lekko podwyższona, czyli mamy do czynienia z tzw. stanem podgorączkowym.
U większości dzieci pojawia się również biegunka przy ząbkowaniu, którą rodzice powinni starać się zahamować, by nie doprowadzić do odwodnienia organizmu, co w przypadku niemowląt jest niezwykle niebezpieczne i zazwyczaj kończy się pobytem w szpitalu.
Poza zauważeniem zmian w zachowaniu dziecka można też w inny sposób przekonać się, że właśnie mamy do czynienia ząbkowaniem. Najczęściej jesteśmy w stanie to zobaczyć na własne oczy, ponieważ na dziąsłach dziecka pojawią się jaśniejsze punkciki, które sugerują, że właśnie tam przebija się nowy ząbek. Dobrym sposobem na potwierdzenie, że dziecko ząbkuje jest lekkie uderzenie w to miejsce łyżeczką metalową. Powinna ona wydać charakterystyczny dźwięk.
Rodzice, którzy mają pierwsze dziecko, często mimo wszystko nie są pewni czy dobrze interpretują symptomy. W takiej sytuacji dobrym wyjściem jest udanie się do lekarza pediatry, który będzie mógł postawić właściwą diagnozę.
Zazwyczaj pierwszy ząbek, jaki pokazuje się u maluszka to dolna jedynka. Można się tego spodziewać już w trzecim czy czwartym miesiącu życia. Warto również wiedzieć, że istnieją takie przypadki, że dzieci już rodzą się z pierwszymi ząbkami.
Biegunka przy ząbkowaniu może trwać kilka dni. Zazwyczaj są to maksymalnie dwa, trzy dni dość silnej biegunki, po których od razu pokazuje się nowy ząbek.
Najlepszym środkiem na biegunkę jest oczywiście naturalne pożywienie. Jeśli dziecko je już stałe posiłki, to można mu ugotować trochę marchewki z ryżem. W aptekach można też dostać specjalne soczki na biegunkę, które składają się właśnie głównie z marchewki i kleiku ryżowego. Są sprzedawane bez recepty. Niektóre osoby korzystają też z naparu z borówek, który ma właściwości lekko zatwardzające. Suszone owoce borówki można również kupić w aptece.
Czasami same naturalne sposoby nie pomagają i trzeba podać dziecku lek hamujący rozwolnienie. W przypadku niemowląt nie powinno się samemu eksperymentować i samodzielnie decydować o rodzaju leku. Leczenie biegunki należy omówić z pediatrą, który przepisze odpowiedni środek przeciwbiegunkowy we właściwych dawkach.
Każda kochająca mama i tata, widząc jak pociecha się męczy, chce zrobić wszystko, aby jej pomóc. Rodzice szukają sposobów łagodzenia bólu i poprawy samopoczucia, które będą w pełni bezpieczne dla małego dziecka.
W przypadku ząbkowania warto podać niemowlakowi leki przeciwgorączkowy, przeciwbólowy i przeciwzapalny, np. na bazie ibuprofenu. Powinien mieć postać syropu, bo ze względu na to, że ząbkowaniu może towarzyszyć biegunka, to nie zaleca się podawania czopków.
Maluszkowi może także pomóc obecność rodziców, a przede wszystkim ciepło ciała jego mamy. Warto w tym trudnym dla niego okresie jak najwięcej bujać dziecko na rękach, przytulać lub po prostu nosić w chuście. Dodatkowo trzeba zachować stały porządek dnia, ponieważ stwarza on dla dziecka wrażenie bezpieczeństwa i spokoju. Należy zatroszczyć się również o to, by maluszek spał jak najwięcej nie tylko w nocy, ale również w ciągu dnia.
Rodzice dzieci ząbkujących mogą też wyposażyć się w kilka przydatnych gadżetów. To przede wszystkim gryzaki żelowe, które warto wsadzić do lodówki i następnie podać dziecku. Mają małe wypustki, które masują dziąsełka i przyspieszają wychodzenie ząbków, a przez to, że są chłodne, to dobrze neutralizują ból.
W aptekach są też specjalne żele na ząbki dla maluszków, które można im aplikować nawet kilkukrotnie w ciągu dnia. Jeśli ząbkujące dziecko nie chce jeść, to dobrze jest wmasować taki żel w jego dziąsła na kilka minut przed karmieniem. Lek zdąży zadziałać znieczulająco zanim znów przystawimy maluszka do piersi lub podamy mu butelkę.
W cięższych przypadkach można zdecydować się na podanie czopków na ząbkowanie o właściwościach uspokajających. Są dostępne w aptekach bez recepty. Warto z nich skorzystać szczególnie wtedy, jeśli dziecko często wybudza się w nocy i zależy nam na tym, by w końcu przespało kilka godzin.
